Hierna zijn we richting Badlands National Park gereden. Onderweg kom je langs de snelweg wel 50 reclameborden tegen van Wall Drug Store. Aangekomen in Wall zijn we even naar deze winkel gegaan. Enorm grote souvenirwinkel met van alles en nog wat inclusief vreetwerk. Niet veel boeiends, na 10 minuten stonden we weer buiten. Aangekomen bij Badlands zijn we eerst naar het visitor center van de Minuteman Missile National Historic Site gegaan om tourtickets te scoren voor een bezoek aan het controlecenter. Er was pas in de middag weer plek. Dus zijn we eerst Badlands zelf gaan kijken. Een mooi park om te bekijken met hoogteverschillen en mooie uitzichten. Na 2,5 uur rondrijden zijn we naar de controlecenter van Minuteman Missele Facility gereden. Hier kregen we een tour van een parkranger.
Tot 1993 was dit complex in gebruik als controlecenter voor het bedienen van 10 nucleaire raketten die in ondergrondse raketsilo's in de buurt klaar stonden om de Sovjets van de kaart te vegen. Let wel, in totaal stonden 1.000 raketten klaar in de USA om af te vuren. Dit was 600x zoveel aan explosiekracht dan alles wat in de WO2 is gedropt incl. de twee bekende atoombommen. Het controlecenter is precies zoals het was nadat het is verlaten. Bovengronds is een gebouw aanwezig waarin de manschappen in ploegendienst werkten voor o.a. de bediening, onderhoud en beveiligen. De bediening was ondergronds. Middels een kleine lift ga je ruim 10 meter naar beneden. Hier heeft men een cilindervormige betonnen constructie gebouwd met een wanddikte van 1 meter beton met een wapening van staalkabels van ruim 5 cm dik. De binnenkant is bekleed met staal. In de cilinder zit een ruimte die aan 4 enorme pneumatische veren hangt (om schokken te absorberen als er een bommetje werd gegooid). In deze ruimte zaten 2 personen die de bediening deden, beide bewapend. Zodra de president de Sovjets een poepie wilde laten ruiken, werd er gebeld. Vervolgens werd een code doorgegeven naar de controlekamer. Dagelijks veranderde deze code. Als de code overeenkwam met de code die in een map werd bewaard in de controlecenter werd een rood kastje geopend middels 2 sleutelcodes. Deze waren persoonsgebonden. Vervolgens zat in het rode kastje een code die verzegeld was, als deze werd gebroken dan werd de code pas zichtbaar. Deze werd ingetikt op de computer (dit was toen 1 van de geavanceerde computers destijds, die nu nog steeds niet te kraken is). Vervolgens moesten de 2 personen tegelijk de sleutels invoeren en omdraaien, maar er kon pas worden gelanceerd als ook een tweede controlecenter akkoord ging. Bizar om te zien hoe men hier in ploegendienst van 24 uur zat in een ruimte van pakweg 10-15 vierkante meter. Een kleine toilet met een gordijntje ervoor en een bed zodat men om en om kon slapen. Dit werd dus van 1963 tot 1993 gebruikt.
Hierna zijn we naar een soort prairie dog town gereden. Hier kon je prairie dogs voeren...2 dogs durfde het wel aan om een nootje te pakken uit Judith haar hand. Omdat de lucht zwart werd en er bliksem om komst was zijn we teruggereden naar het hotel in Rapid City. Onderweg nog even gestopt bij een raketsilo van Minuteman. In de silo is nog een raket aanwezig....maar wel ontmanteld.
Vervolgens zijn we in Rapid City uiteten gegaan. Judith had een Italiaans restaurant gevonden (Olive Garden). Een keurig restaurant met heerlijk eten, uiteraard met een Amerikaanse twist eraan. Grote salade, onbeperkte breadsticks en enorme porties pasta. Morgen gaan we richting Wyoming.
In verband met de vele foto's kunnen de foto's van vandaag via de volgende link worden bekeken:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten