Na het eten zijn we naar een Walmart gereden om nog wat laatste inkopen te doen. Er kan nog wat meer mee in de koffers. Dus Taxi Paultje, ik hoop dat je achtervering van je auto het gaat houden.
Toen we klaar waren bij de Walmart zijn we doorgereden naar Green Valley Range. Jaja, dit is een schietbaan. En nee, niet eentje zoals op de kermis. Judith durfde het toch niet aan dus heeft Robert een pakket uitgezocht. Het werd de Sandbox (duurste en grootste pakket). Als eerste uiteraard een formulier invullen. Hierin staat dat zij niet verantwoordelijk zijn als je de loop tegen je kop zet om Russich roulette wilt spelen met je leven of als je je verslikt in een rondvliegende huls.
We moesten even wachten en toen mochten we naar binnen. Voor ons waren er 2 mannen die ook wilde schieten. De medewerker vroeg of hij diegene was die de Sanbox pakket wilde proberen. Toen zij een andere medewerker..'nee, dat was een andere lange gozer'. En toen Robert kwam aanlopen werd al snel gezegd: 'oh, die is nog langer!' P.s. gister bij het buffet werd Robert ook al aangesproken door een kerel...of hij basketbal speelde, hij was zo lang!
Judith zou eerst kijken van achter het raam maar het mannetje gaf Judith ook oordoppen en een bril. OK, dan maar samen naar binnen. Eerst mochten we enkele papieren targets uitzoeken om deze te doorzeven. Aangekomen op de schietbaan schrokken we van de eerste knal die iemand afschoot, wat een geluid. Buiten hoor je enkel een kleine plof.
Als eerste werd een handgun (Beretta) gebruikt. Het kleine mannetje legde alles uit en daarna kon het knallen beginnen. Wat een kracht en een terugslag. Je moet het wapen echt met twee handen vasthouden. Vervolgens iets groter, een AK47 (nieuw model). Eerst single shot en daarna automatisch. Met de single shot was het bullseye! Volgens het kleine mannetje was het niet slecht voor een eerste keer. Toen de automatische stand werd gebruikt schrok iedereen op de schietbaan omdat het zo'n hard geluid maakt. Onderwijl vroeg het mannetje waar we vandaan kwamen. Nederland? Oh ja, daar zijn ze erg streng in wapens toch?
Daarna stapten we over naar de M16, tikkie groter en harder. Wederom single shot en daarna automatisch. Door de terugslagen werd het een waaiereffect op de papieren target. En toen....de big stuff!!! Een SAW machinegun. Robert had nog net geen rood lapje op zijn hoofd gedaan en een scherp mes tussen zijn tanden gezet, anders kon er een Rambo 6 film worden gemaakt. De poten van de gun werden uitgeschoven en een strip aan kogels werd erin gelegd. Toen aanleggen en knallen maar...ratatatatata!!! Het mannetje zei al, je kan geen single shot doen, gewoon indrukken en laten gaan deze jongen. De hulzen vlogen om je oren. Sowieso vliegen de hulzen in de range om je oren door iedereen die schiet en overal liggen de lege hulzen op de grond. Heel apart om mee te maken. Ook dat in de winkel een vrouw een kleine handgun wilde kopen voor in haar nachtlade voor een goede nachtrust.
Na het schieten zijn we terug gereden naar het hotel en zijn we naar het zwembad gegaan. Hier hebben we ruim 1,5 uur gelegen en 'gezwommen' in het pierenbadje. Verdrinken kan je niet maar desondanks zaten er twee lifeguards. Om de vakantie af te sluiten een duur koud biertje gekocht bij de pool bar. Onderwijl even samen gebrainstormd over de volgende vakantie. Zolang we het komende jaar nog steeds met zijn tweeën zijn, gaan we gewoon volgend jaar wederom naar de States! Maar dan naar de oostkust.
Na het zwemmen even opgefrist in de hotelkamer om vervolgens naar Bellagio te gaan. Hier hebben we ons laatste buffet bezocht (gratis). Het is zeer populair dus stond er een enorme rij. Maar omdat wij Mlife member zijn konden we de rij skippen! Let wel, was een wachttijd van 1,5 uur en wij...10 minuten. Heerlijk buffet, verse sushi, krabbenpoten, garnalen, steaks, pasta, vlees, pizza, kaas, toetjes (o.a. soort tompouce) etc. etc.
Voldaan gingen we voor de laatste avond naar de fonteinen van Bellagio. Toen we aankwamen lopen hing er een mist boven de vijver. Dit was de bedoeling schijnbaar. Toen begon de themesong van de Titanic, prachtig nummer met deze fonteinen. Daarna liepen we naar de voorkant zodat we beter zicht hadden. En toen begon opeens ons favoriete nummer, Time to say goodbye van Andrea Bocelli & Sarah Brightman. Prachtig nummer en we kregen weer kippenvel toen we de fonteinen zagen spuwen....een mooiere afsluiting van onze vakantie was er niet. Na een dikke zoen aan elkaar te hebben gegeven hebben we afscheid genomen van Las Vegas. Over 9 uur zullen we weer vertrekken naar Nederland. Het voelde als 4 weken vakantie in de States en aan de andere kant te kort, maar we missen ook wel weer ons lekkere huisje, ons heerlijke bedje en onze lieve twee schatten (en uiteraard onze ouders).
Goh, wat gaat het snel! Maar jullie hebben wel veel gedaan zeg, wat een belevenis.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes Nina