maandag 22 juni 2015

Once in a lifetime

Vanochtend (zondag) werden we iets later wakker dan gebruikelijk. Judith had nog in der hoofd om snel naar Vegas te rijden. Maar Robert heeft hier een stokje voor gestoken. Die heeft enkele weken voor de vakantie een helikoptervlucht geboekt over de Grand Canyon als verrassing!

Na het belabberde ontbijt hebben we alles ingepakt en was het maar 2 minuten rijden naar het vliegveld van Tusayan. Aangekomen bij de incheckbalie was het nogal druk. Maar omdat wij de highclass helikopter hadden geboekt moesten we verderop zijn. Hier was het beduidend rustiger. Na een instructievideo te hebben gezien kreeg ieder een lifejacket voor het geval je in het water valt. Hmmm ja, de kans dat je in de Colorada rivier neerstort schatten wij klein in. Misschien dat je erin rolt als je tegen de canyonwand knalt, maar dan ben je niet meer in staat om aan de touwtjes te trekken. 

Maar goed, de heli stond klaar. Even snel een foto voor de heli. En toen instappen. We zaten achter, Judith naast het raam en Robert in het midden naast Judith. En toen begonnen de wieken harder te draaien en daar gingen we dan. Wat een ervaring! Na 5 minuten over het bos te hebben gevlogen kwamen in de Grand Canyon. Je mond valt dan toch wel open, zo immens en zo diep en een heel ander gezicht dan als je aan de rand staat. Omdat wij aan de linkerkant van de heli zaten hadden wij de gehele rit wel de beste views. Op een deel van de route werd het een beetje bumpy rit. Onderwijl kreeg je info over de canyon te horen via je koptelefoon. In totaal hebben we 45 minuten gevlogen. Een deel hebben we gefilmd en zie verder de foto's.

Toen we weer veilig geland waren hebben we nog een foto gekocht waarop wij stonden voor de heli. Hierna scheurde we naar Vegas! Wederom een saaie weg. Wel tussentijds een deel van de route 66 gereden, beetje nostalgie. Tevens op deze route langs de weg een trein met een complete wapenarsenaal van de USA army.

Omstreeks 4 uur kwamen we Vegas inrijden. Je ziet de hotels opdoemen in de woestijn. En de temperatuur? 44 graden!! Aangekomen bij Encore de auto geparkeerd en koffers naar binnengesleept. Bij het inchecken kregen we een upgrade. In plaats van Encore konden we in het de Wynn tower zitten met enkele extra's. Toen was Judith haar droom t.a.v. Vegas uitgekomen....slapen in het Wynn hotel. Als een kind die een ijsje krijgt zo blij. De koffers hebben we lekker laten brengen naar de kamer voor enkele dollars. Aangekomen bij de kamer moesten we even in onze ogen wrijven. De gordijnen gaan automatisch open waarbij een fenomenaal uitzicht tevoorschijn komt. OK niet over de Strip (voorzijde) maar wel over de prachtige golfbaan en zwembaden. En hoog zitten we! Enorme kamer, bank, zitje. Dan de badkamer, die van ons thuis past hier 3x in. Aparte douche en bad, twee wasttafels en genoeg handdoeken om een week elke dag te douchen. En eindelijk....een normale Europese pot! 

Het was al rond 7 uur dus gingen we maar uiteten (wat erg). Komende dagen gaan we al naar buffetten. Dus zijn we naar Peppermill gegaan om de hoek...uiteraard met de auto, die hitte is niet te harde. Flinke porties serveren ze hier, niet op te krijgen. Toen we terug kwamen in het hotel zijn we even wezen gokken, onderwijl kan je lekker van alles bestellen aan drankjes voor een kleine fooi. Hierna nog even naar enkele hotels gelopen en zoals we elke keer weer hebben, je bent langer aan het lopen dan je denkt...het is verder dan je denkt plus de hitte is ondanks dat de zon onder is nog steeds enorm. Na een laatst gokje zijn we nu weer terug in de kamer....nu even lekker (uit)slapen. 




















1 opmerking: