Terugreis

Na een kort nachtje te hebben geslapen moesten we vroeg opstaan (half 5). Na een snelle douche hebben we alle spullen bij elkaar gepakt. De avond ervoor hebben we alles al goed ingepakt, verdeeld en gewogen. Bijna elke koffer weegt tegen de 23 kg dus we maken maximaal gebruik van de kg's die mee mogen nemen. Na de deur achter ons dicht te hebben gedaan zijn we in het hotel naar de Starbucks gegaan. Voor de laatste keer een vanilla latte en een klein ontbijtje voordat we in de auto springen. Na de laagste keer de truck vol te hebben geladen zijn we naar het vliegveld gereden. Een laatste blik vanaf de Strip, het is nog vrij rustig. Aangekomen bij de grote parkeergarage moesten we afscheid nemen van onze grote witte vriend. Helaas past hij niet in laadruim...al helemaal niet voor op de Nederlandse wegen. Op het bonnetje staat 4223 miles....we hebben dus 6.796 km gereden! Het waren heerlijk, mooie kilometers die we hebben gemaakt (een record). In totaal 711 liter brandstof er doorheen gejaagd, gemiddeld verbruik was dus 1 liter op 9,5 km.

Met shuttlebus werden we naar het vliegveld gebracht. Het was erg rustig dus we konden lekker rustig onze eigen koffers inchecken en afgeven. Door de beveiliging ging ook vlotjes. Aangekomen bij de terminal zagen we een Ruby's (hamburgertent). Hier hebben we een cinnamon roll french toast bestelt. Gelukkig 1 portie want het waren drie enorme plakken. Een heerlijk afsluiter als ontbijt, goed om de eerste 4,5 uur door te komen in het vliegtuig. Warm eten krijgen we pas op de 2e vlucht.

Om half 9 vertrok het vliegtuig. Na vertrek nog een laatste blik op de Grand Canyon. We kwamen omstreeks 4 uur aan in Washington Dullus. Hier hadden we een overstaptijd van een uur. Haasten naar de gate maar dat was eigenlijk niet nodig want de gate was in de buurt. Hopen dat onze koffers zich wel hebben gehaast. Na het boarden waren we weer snel in de lucht. De wielen gingen van de startbaan...tot ziens USA! 

Om half 7 in de ochtend kwamen we aan in Amsterdam. De vlucht ging goed, uitgezonderd van een ouwe tang voor ons die alleen maar zat te zeiken op het personeel. Eerst over het eten en toen vervolgens het eten van de overbuurman per ongeluk op de grond flikkerde, maakte mevrouw zich druk om het feit dat er nog drie doperwten op de grond lagen. Drie man personeel werd aangesproken om het op de ruimen. We hadden mevrouw graag willen meenemen terug in de tijd, 2013, toen op de terugweg van Florida twee mensen naast onze stoelen in het gangpad over hun nek gingen. De geur van drie doperwten hadden wij toen liever gehad dan de geur van een zure maaltijd. Waar kunnen mensen zich toch druk om maken.

Op Schiphol stond Taxi Paultje al klaar om ons razendsnel naar huis te brengen. Een goede service....een paar dollar fooi wilde hij alleen niet aannemen gezien de slechte koers.

Bij de thuiskomst wachtten er een welkomscomité ons op, onze twee schatten. Shiva wilde meteen knuffelen en Betty deed alsof we vreemden waren. Maar na een paar uur zit je constant bij ons om aandacht te vragen. Het is weer vanouds. Bij binnenkomst is het uiteraard meteen zeuren om eten...'denk maar niet dat we jullie zijn vergeten baasjes'. We hebben zojuist drie uurtjes geslapen. Wakker worden was lastig, alsof je midden in de nacht op moet staan. Nu lekker genieten van een heerlijk kopje groentesoep van moeders Kruk. Daar kan geen Wynn of Bellagio buffet aan tippen.

Binnenkort zal op de blog een slideshow worden geplaatst van de beste foto's. I.v.m. grote hoeveelheid aan foto's is namelijk tijdens de reis niet alles geplaatst op de blog.   

Wij hopen dat jullie met veel plezier hebben meegelezen en dat wij misschien enkele hebben aangestoken met het USA virus :).