Onderweg naar Grand Canyon is niet veel te zien, lange rechte weg. Erg saai en vermoeiend. Judith heeft dus uit wijsheid ook even gereden :). Aangekomen bij Page hebben we even de beentjes gestrekt bij de Glen Canyon dam. In 2011 zijn we de dam al in geweest dus dat laten we nu zitten. Nog even de truck volgegooid. Als het goed is moeten we het redden tot en met donderdag, al moeten we hem al duwend door de poortjes van de verhuurmaatschappij krijgen, we gunnen ze geen druppel gasoline :).
In Page alvast de laatste boodschappen gedaan. Syrup, cakemix, snoep, zonnebrand e.d. De koffers gaan maximaal vol terug. Na het shoppen zijn we doorgereden naar de oostingang van Grand Canyon. Aan deze zijde mag je nog met je eigen auto alle viewpoints bezoeken. Het uitzicht is geweldig! In 2011 hebben we de noordkant gedaan. Aan de zuidkant zie je toch wel meer diepte. Bij een uitzichtpunt stonden 2 jongens op een rots bij de afgrond. Hier was geen hekwerk. Een man naast ons vertelde dat enkele jaren geleden hij op dat punt een man eraf zag vallen, toen die zijn petje wilde grijpen toen deze van zijn hoofd afwaaide. Duurde 2 dagen om hem te vinden in de diepte...brrrr. Schijnen 3 tot 4 mensen per jaar hier de grond te kussen aan een duikvlucht.
Bij het visitor center was het erg druk met parkeren. We besloten om naar het hotel te gaan en dan na het eten de westkant te bekijken. Dit deel moet je met de shuttlebus bezoeken. We sliepen in Red Feather Lodge in Tusayan. Een toeristendorp net buiten de zuidingang. Tsja wat kunnen we erover zeggen. Ten eerste lukte het niet om de deur van de kamer open te krijgen. Met twee benen gestrekt tegen de deur hielp ook niet. Dus dan maar weer terug lopen naar de lobby, helaas niet om de hoek. 'U moet de deurklink omhoog trekken'. Wij zeggen niks....
De kamer ziet er redelijk goed uit. Helaas geen koelkast dus we hebben enkele spullen direct moeten opeten of weggooien. Dat blijft niet lang goed zo. Wederom een toiletpot voor kleuters.
Het eten schijnt hier duur te zijn in het dorp. In een reisgids lazen we dat een Mexicaan aan de overkant redelijk goed was. Toen we aankwamen lopen stond al op de voorgevel dat ze ook vegetarisch eten hadden. En ja hoor, op de menukaart een waslijst aan keuzes. Het eten was heerlijk en voldoende en goedkoop!
Na het eten zijn we direct weer naar het visitor center gereden en hebben de shuttlebus naar Mohave Point genomen. Hier zijn we uitgestapt en hebben de prachtige zonsondergang bekeken. Toen we terug liepen naar de bus moest Robert Judith bij haar nekvel grijpen. Ze stond bijna op een ratelslang. OK,hij was niet 4 meter lang, het was een kleine van pakweg een liniaallengte. Maar een deskundige vlak bij ons vertelde dat deze ook gevaarlijk zijn, omdat kleintjes nog niet hun gif kunnen doseren. We gokken zo dat onze ouders die dit ook lezen nu een beetje in de zenuwen zijn :).
We waren weer vroeg terug in het hotel. We waren erg moe. Komt ook omdat hier een uur tijdsverschil is, we hebben een uurtje erbij gekregen. Mooi, kunnen we nog langer genieten in Vegas!
Foto's komen later.
Whoehoehoe....zijn het geen beren, dan zijn het ratelslangen!!!
BeantwoordenVerwijderenXXXMam